15 دلیل اصلی اختلال تکلم در کودکان چیست؟
- تأخیر در رشد گفتار: برخی کودکان در شروع صحبت کردن دچار تأخیر می شوند که ممکن است به دلیل رشد طبیعی یا عوامل محیطی باشد.
- اختلالات شنوایی: مشکلات شنوایی مانند کم شنوایی یا ناشنوایی می تواند مانع از یادگیری صحیح تلفظ کلمات شود.
- اختلالات عصبی: بیماری هایی مانند فلج مغزی یا آسیب های مغزی می تواند بر عملکرد عضلات گفتار تأثیرگذار باشد.
- مشکلات ساختاری: نقص های ساختاری مانند شکاف لب یا کام می تواند مانع گفتار صحیح شود.
- اختلالات زبانی: مشکلات در درک و استفاده از زبان که با گفتار متفاوت است و به معنای مشکل در شناخت کلمات یا جمله سازی است.
- اختلالات روانی: اضطراب، استرس یا اختلالات رفتاری ممکن است باعث لکنت زبان یا پرهیز از صحبت کردن شود.
- لکنت زبان: یک اختلال گفتاری رایج که باعث تکرار یا قطع شدن جریان طبیعی صحبت می شود.
- مشکلات عضلانی دهان: ضعف یا کنترل نامناسب عضلات دهان می تواند گفتار را دچار مشکل کند.
- تأثیرات ژنتیکی: برخی اختلالات تکلم ممکن است به صورت ارثی منتقل شود.
- محیط نامناسب: کمبود تعاملات کلامی و عدم تشویق به صحبت کردن در خانه یا مدرسه.
- اختلال طیف اوتیسم: برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات گفتاری دارند.
- بیماری های تنفسی: مشکلات تنفسی که بر کنترل نفس برای صحبت کردن تأثیر می گذارد.
- سندروم داون: کودکان دارای این سندروم ممکن است با اختلالات تکلم مواجه شوند.
- مشکلات یادگیری: اختلالات یادگیری می تواند به طور غیرمستقیم بر تکلم تأثیر بگذارد.
- داروها و سموم: مصرف برخی داروها یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی می تواند رشد گفتار را مختل کند.
راه های درمان اختلالات تکلم در کودکان
اختلالات تکلم در کودکان انواع مختلفی دارد و روش های درمان آن بسته به نوع و علت اختلال متفاوت است. در ادامه به ۵ راه اصلی درمان این مشکلات می پردازیم:
1. درمان گفتاردرمانی
یکی از مؤثرترین و رایج ترین روش ها برای درمان اختلالات تکلم، جلسات گفتاردرمانی است. گفتاردرمانگر با ارزیابی دقیق نوع اختلال، برنامه ای اختصاصی برای کودک طراحی می کند. این درمان شامل تمرینات تلفظ، تقویت عضلات گفتاری، و بازی های آموزشی برای بهبود مهارت های ارتباطی است. گفتاردرمانی معمولا به صورت منظم و در بازه زمانی چند ماه تا یک سال انجام می شود، بسته به شدت اختلال و پاسخ کودک به درمان.
2. استفاده از وسایل کمکی شنوایی
مشکلات شنوایی یکی از عوامل مهم اختلالات تکلم است. کودکانی که دچار کم شنوایی یا ناشنوایی جزئی هستند، با استفاده از وسایل کمکی مانند سمعک یا کاشت حلزون شنوایی، می توانند قدرت شنیداری خود را افزایش داده و به تدریج مهارت های گفتاری خود را تقویت کنند. این روش درمانی نیازمند پیگیری مستمر و تنظیمات دقیق توسط متخصصان شنوایی شناسی است و بهبود معمولا در چند ماه اول قابل مشاهده است.
3. درمان پزشکی و جراحی
در برخی موارد، اختلال تکلم به دلیل مشکلات ساختاری مانند شکاف لب، شکاف کام یا مشکلات فک ایجاد می شود. در این شرایط، درمان های پزشکی و جراحی برای اصلاح این نقص ها لازم است. پس از جراحی، گفتاردرمانی برای بازآموزی تلفظ و بهبود مهارت های گفتاری ادامه می یابد. مدت زمان درمان پس از جراحی معمولاً چند ماه تا یک سال است.
<